گیاه آبرون کبیر

 گیاه آبرون کبیر یا سمپرویوم جنسی از خانواده کراسولاسه ها بوده که دارای ۴۰ گونه ی مختلف می باشد.

 گیاه آبرون کبیر که بومی منطقه آفریقای شمالی هستند، از نوع گیاهان همیشه سبز نام برده می شوند.

از آنجا که این گیاهان آب را در برگهای ‏ضخیم خود ذخیره می کنند، می توانند مدت زیادی خشکی و بی آبی را تحمل نموده

و به واسطه ی این ویژگی، اغلب در مناطق سنگی و خشک رشد می ‏کنند.

در این مقاله با گیاه آبرون کبیر و یا سمپریوم آشنا شوید، با گلتوس همراه باشید

گیاه آبرون کبیر

نام لاتین: Houseleek

نام علمی: ‏SEMPERVIVUM TECTORUM‎

معرفی گیاه:

برگ های این گیاه که از دسته گیاهان زینتی بشمار می آید.

همیشه شاداب و نوک برگها به رنگ بنفش، قرمز، قهوه ای و زرد می ‏باشند.

گلهای آبرون کبیر بر روی ساقه های گیاه به وجود می آید، که این گلها در گونه های مختلف گیاه می تواند صورتی، قرمز و یا ‏بنفش باشند‎.‎

 این گیاه حتی می تواند برف را نیز تحمل ‏کند‎.‎

برای تکثیر این گیاه می توان از تقسیم نمودن ریزوم ها و غده ها و حتی کاشت قطعاتی از برگ های آن استفاده نمود‏‎.‎

می توان بذر های این گیاه را نیز در هنگام خشک شدن گل ها جدا نمود و کاشت

نام‌های دیگر این گیاه:

 آبرون کبیر،حی العالم، پیش بهار، میش بهار، همیشه جوان، میشا، اُذُن القاسی، اُذُن القِسیس می باشد.

گیاه علفی یا نیمه علفی و چند ساله که ساقه ی گل دهنده آن به ضخامت یک انگشت است.

و رطوبتی دارد که به دست می چسبد.

برگ های آن گوشتی، سبز رنگ، یا سبز مایل به قرمز و بیضی شکل است که در قاعده پهن و نوک آن تیز می باشد و در قاعده گیاه می رویند.

گل های آن کوچک و سفید مایل به زرد یا ارغوانی است که به شکل گروهی، مانند یک دسته گل در انتهای ساقه گل دهنده به بلندی بیست تا سی سانتی متر ظاهر می شود.

 

 

 

تمام طول بدنه ساقه گل دهنده از برگ های کوچک گوشتی بدون دمبرگ ارغوانی پوشیده شده است.

این گیاه را سابقا روی بام ها می کاشتند و معمولا روی دیوارها و در گل کاری ها برای پوشیدن سنگ چین های زینتی باغچه کاشته می شود.

آبرون کبیر بومی دامنه های آلپ و پیرنه در اروپا می باشد و به سایر نقاط جهان وارد شده و پرورش داده می شود.

در ایران در مناطق کوهستانی شمال ایران در کوه جلفک به طور خودرو می روید و انواعی از آن در گل کاری و باغبانی کاشته می شود.

 

قسمت های مورد استفاده

برگ های جوان و آبدار این گیاه خوراکی و دارویی هستند. و طعمی شبیه به تره فرنگی دارند.

ترکیبات شیمیایی

اسید فرمیک ،صمغ ،مالات کلسیم، تانن ،لعاب ،اسید مالیک ،اسید اسکوربیک.

 شرایط نگهداری و پرورش آبرون کبیر:

نور محیط باید زیاد باشد.

خاک با زهکشی بالا.

 دمای ایده آل محیط ۱۰ درجه سانتیگراد.

آبیاری و رطوبت خشک.

 

نحوه کاشت و تکثیر

برای تکثیر این گیاه می‌توان از تقسیم ریزوم ها و غده ها و حتی کاشت قطعاتی از برگ های آن استفاده کرد.

همچنین می‌توان بذرهای این گیاه را نیز در هنگام خشک شدن از گلها جدا کرده و بکارد.

 

طرز استفاده و مقدار مصرف:

از برگ های آن می توان مانند آلوئورا شربت تهیه کرد.

خواص درمانی و طبیعت آن

طبیعت گیاه آبرون کبیر خشک است و بعضی آن را خشک و سرد می دانند.

 

خواص دارویی این گیاه به طور خلاصه عبارتند از : 

جلوگیری از خونریزی ، ترشحات رحم را خشک میکند. برای سردرد، چشم درد، گوش درد و ورم گوش و سرفه مفید است. آفتاب

سوختگی، برفک دهان، اختلالات عصبی و مشکلات روده و دردهای شکمی را برطرف میکند.

– اسهال مزمن را قطع می کند.

-۲۵ گرم از برگ های آن را بکوبید و بخورید که معده را تقویت می کند و کرم معده و روده را می کشد.

-از خونریزی جلوگیری و رطوبت های رحم را خشک میکند.

-ضماد آن برای تسکین درد چشم مفید است.

در طب گیاهی از آن به عنوان داروی قابض استفاده می شود.

-برای درمان برفک دهان مورد استفاده قرار می گیرد.
-همچنین برای بهبود زخم ها و جراحت ها و سوختگی از آتش، مفید است.

-آن را با آرد جو ضماد کنید و بر محل زخم بگذارید

گلتوس؛ مجله تخصصی گل و گیاه