نحویه پرورش و نگهداری گیاه شمشاد

گیاه شمشاد از انواع گیاهان رایج در نواحی گرم و مرطوب است.
گیاه شمشاد را به راحتی می توان در حیاط و حتی در فضای
آپارتمان پرورش داد.
نور گیرترین قسمت آپارتمان را برای کاشت گیاه انتخاب کرده و
گلدانها را در آنجا قرار دهید.
برای آشنایی بیشتر و معرفی گیاه شمشاد همراه گلتوس باشید
گیاه شمشاد
نام لاتین: Green Spire Euonymus
نام علمی: Euonymus japonicus
خانواده: celastraceae
معرفی گیاه شمشاد:
گیاه شمشاد درختچه همیشه سبز،اندازه بالغ آن به ۵ متر هم میرسد.
این جنس شامل ۱۷۶ گونه مختلف می باشد.
مناسب برای طراحی باغچه و پرچین ها و هرس پذیرند.
قبل از کاشت، گلدانها را از خاک غنی از خاک برگ کودهای گیاهی پرکرده و آن را آبیاری کنید.
حداقل فاصله میان دو گیاه در کاشت در باغچه و فضای سبز باید ۷۰ سانتیمتر باشد
گلها به طور معمول از نظر تزئینی ناچیز هستند و اغلب قابل رویت نیستند و در فصل تابستان شکوفا میشوند. بومی چین میباشد
گیاه شمشاد به آسانی در هر آب و هوایی رشد می کند.
گیاه شمشاد شرایط نامناسبی همچون خاک ضعیف،آلودگی هوا،خشکسالی و .. را تحمل میکند.
به همین دلیل برای محیط های شهری مناسب است .
گیاه شمشاد یک گیاه تهاجمی محسوب می شود و در صورت عدم هرس و نگهداری بر گیاهان اطراف خود غالب می شود.
شرایط نگهداری و پرورش گیاه شمشاد:
نور مناسب گیاه شمشاد:
نور مستقیم آفتاب نیاز دارند. شمشاد هم در آفتاب زیاد و هم در سایه فراوان به راحتی رشد میکند.
ولی بهتر است این گیاه در آفتاب کاشته شود چرا که بعد مدتی رنگ زرد برگها به سبز تغییر رنگ می دهد.
خاک مناسب برای شمشاد:
شمشاد خاک متوسط با زهکشی مناسب را می پسندد.
بهترین ph برای شمشاد خاک قلیایی است.
ولی میتواند همه نوع خاک و با هر شرایط تنش را تحمل کند.
آبیاری گیاه شمشاد:
به آبیاری زیادی نیاز ندارد و می تواند سطوح بالای خشکسالی را تحمل کند.
برای نتیجه بهتر در آبیاری می توانید بگذارید تا سطح خاک خشک شود بعد اقدام به آبیاری کنید.
دما و رطوبت گیاه شمشاد:
شمشاد می تواند دماهای بسیار بالا و پایین را تحمل کند.
یکی از اثرات آفتاب شدید بروی شمشاد تغییر رنگ برگ شمشاد از زرد سبز به زرد کامل است.
کوددهی گیاه شمشاد:
به تغذیه خاصی نیاز ندارد. ولی برای کمک به سبزی و شادابی این گیاه میتوانید اوایل بهار بصورت زمینی یا هوایی با کود های ازت بالا این گیاه را تیمار کنید
هشدار
شمشاد یک گیاه سمی محسوب می شود. ولی سمی بودن آن به حدی نیست که نیاز به نگرانی داشته باشد.
هرس گیاه شمشاد:
زمان هرس: پائیز، بهار
شمشادها معمولاً هر مقدار و هر نوع هرسی را تحمل می کنند.
و بدون هرس نیز بوتهها زیبا و متراکم هستند.
شکل و اندازه نهائی برای هرس بستگی به نوع شمشاد دارد.
در بوته های جوان، هنگام انتقال به محل اصلی باید ریشه را نیز هرس نمود.
پس از کاشت، بوته را تا سه سال مرتباً هرس کنیم تا متراکم گردد.
شمشادهایی را که به منظور استفاده از پرچین و با اشکال هندسی و مجسمه ای کاشته می شوند می بایستی مرتباً هرس نمائید.
قبل از پیدایش شاخه های جدید در بهار با استفاده از قیچی هرس، شاخه های تولید شده در اواخر تابستان قبل را هرس می کنیم.
شاخه های جدید را بعد از آن که شروع به محکم شدن کردند قطع می نمائید.
برای ایجاد شکل بوتهای باید مداوم با هرس پنسمان (چیدن نوک شاخهها) جوانههای جانبی را تحریک و شاخههای متراکم تولید کرد.
معمولاً توصیه می شود که در هرس های پرچینی قسمت پائین بزرگتر یا مساوی قسمت بالا باشد تا قسمت بالا روی قسمت پائین سایه اندازی نداشته باشد.
تکثیر مناسب گیاه شمشاد:
برای تکثیر شمشاد، از اواسط بهار تا اوایل تابستان، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه ۵/۷سانتیمتر ، با یک چاقوی تیز، جدا کنید.
انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و در گلدانی با قطر دهانه ۱۴سانتیمتر، حاوی کمپوست مخصوص بذر و قلمه بکارید.
وبا کیسه پلاستیکی شفاف روی قلمه را بپوشانید و قلمهها را تا زمان ریشه دهی یعنی ۲۲ ماه سانتیگراد و نور مناسب نگاه دارید.
سپس آنها را به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی، بکارید.
در فرمهای ابلق گیاه، بسیار اهمیت دارد که داری قلمه گیری، از شاخههایی که برگهایشان فرم ابلق خود را از دست دادهاند، جهت ازدیاد، استفاده نشود.
حتی زمانی که گیاه رشد کافی کرده، ضروری است ساقههایی را که رنگ برگهایشان سبز خالص می شود، به محض ظهور حذف نمایید.
تکثیر این گیاه به وسیله بذر و خوابانیدن شاخه نیز صورت میگیرد.
آفات و مشکلات گیاه شمشاد رسمی
شپشک آرد آلود و سفیدک پودری از آفات معمول شمشاد طلایی است.
به منظور مقابله با آفات و یا حتی پیشگیری می توانید از ترکیب سموم حشره کش +قارچ کش مناسب+روغن امولسیون شونده در اواخر بهار یا اوایل زمستان استفاده کنید.
گاهی به دلیل بیماری سفیدک، قسمتهای داخلی را با هرس بازتر کرد.
به طوری که از تجمع رطوبت در قسمتهای داخلی تاج جلوگیری و نفوذ هوا به مرکز بوته بیشتر شود.